Podkreśl albo zaznacz jednym kolorem w swoim Piśmie Świętym podane poniżej fragmenty Biblii.
28-29.X.: W odróżnieniu od miłości namiętnej i egoistycznej miłość caritas (agape) jest miłością oblubieńczą, która chce dobra bliźniego. Jej źródłem jest Bóg, który kocha jako pierwszy (1 J 4,19) i dał swego Syna, by pojednać ze sobą grzeszników (Rz 5,8; Rz 8,32–39; 2 Kor 5,18–21; Ef 2,4–7; por. J 3,16n.; 1 J 4,9–10) i uczynić ich wybrańcami (Ef 1,4) i dziećmi (1 J 3,1).
30-31.X.: Ta miłość, przypisywana najpierw Ojcu (Rz 5,5; 2 Kor 13,11.13; Flp 2,1; 2 Tes 2,16; por. 1 J 2,15), ta miłość, która jest samą na-turą Boga (1 J 4,7n.16), znajduje się tym samym tytułem w Synu (Rz 8,35.37.39; 2 Kor 5,14; Ef 3,19; 1 Tm 1,14; 2 Tm 1,13), który kocha Ojca, jak On Go ukochał (Ef 1,6; Kol 1,13; por. J 3,35; J 10,17; J 14,31); jak On także i Syn kocha ludzi (J 13,1.34; J 14,21; J 15,19), za których się wydał (2 Kor 5,14n.; Ga 2,20; Ef 5,2.25; 1 Tm 1,14n.; por. J 15,13; 1 J 3,16).
1-2.XI.: Jest także miłość Ducha Świętego (Rz 15,30; Kol 1,8); On ją później rozleje w sercach chrześcijan (Rz 5,5n.; por. Ga 5,22), dając im do wypełnienia (por. Rz 8,4) podstawowe przykazanie prawa, to znaczy miłość Boga i bliźniego (Mt 22,37–40; Rz 13,8–10; Ga 5,14). Faktycznie miłość braci, a nawet wrogów (Mt 5,43–48), jest konieczną konsekwencją i prawdziwą próbą miłości Boga (1 J 3,17; 1 J 4,20); jest nowym przykazaniem, danym przez Jezusa (J 13,34; J 15,12.17; 1 J 3,23) i wpajanym nieustannie przez Jego uczniów (Rz 13,8; Ga 5,13; Ef 1,15; Flp 2,2n.; Kol 1,4; 1 Tes 3,12; 2 Tes 1,3; Flm 5,7; por. Jk 2,8; 1 P 1,22; 1 P 2,17; 1 P 4,8; 1 J 2,10; 1 J 3,10).
4-5.XI.: Paweł kocha swoich (2 Kor 2,4; 2 Kor 12,15) i oni go kocha-ją (Kol 1,8; 1 Tes 3,6). Ta miłość oparta na szczerości i po-korze, niepamięci i darze z siebie (Rz 12,9n.; 1 Kor 13,4–7; 2 Kor 6,6; Flp 2,2n.), służbie (Ga 5,13; por. Hbr 6,10) i wzajemnym wspieraniu się (Ef 4,2; 2 Kor 2,7n.), musi wypróbować się w działaniu (2 Kor 8,8–11.24; por. 1 J 3,18) i zachowywać przykazania Pana (J 14,15; 1 J 5,2n.), czyniąc wiarę efektywną (Ga 5,6; por. Hbr 10,24).
6-7.XI: Miłość jest węzłem doskonałości (Kol 3,14; por. 2 P 1,7) i „zakrywa grzechy” (1 P 4,8; por. Łk 7,47). Opierając się na miłości Boga, niczego się nie boi (Rz 8,28–39; por. 1 J 4,17n.). W ten sposób, zaprawiając się w prawdzie (Ef 4,15; por. 2 Tes 2,10), daje prawdziwy zmysł moralny (Flp 1,9n.) i otwiera człowieka na świadomość duchową Bożego misterium (Kol 2,2; por. 1 J 4,7) i miłość Chrystusa, która przewyższa wszelką świadomość (Ef 3,17–19; por. 1 Kor 8,1–3; 1 Kor 13,8–12), dając Chrystusowi (Ef 3,17) i całej Trójcy Świętej mieszkanie w duszy (2 Kor 13,13; por. J 14,15–23; 1 J 4,12).
8-9.XI: Agape odżywia życie cnotami teologicznymi (por. Rz 1,16;Rz 5,2n.), jest ich królową (1 Kor 13,13), ponieważ tylko ona nie przeminie (1 Kor 13,8), lecz przejdzie w wizję (1 Kor 13,12; por. 1 J 3,2), kiedy Bóg przeznaczy swoim wybranym dobra, które obiecał tym, którzy Go kochają (1 Kor 2,9; Rz 8,28; Ef 6,24; 2 Tm 4,8; por. Jk 1,12; Jk 2,5).