Zanim przystąpimy do budowy domu, mamy zwykle jakieś jego wyobrażenie, jakiś pomysł. Chcemy, aby był taki czy inny. Idziemy do architekta, aby nasze marzenia zamienił w konkretny projekt lub wybieramy projekt już gotowy, taki który nam się najbardziej podoba.
Projekt w naszym życiu to powołanie. Możemy szukać pomysłu na nasze życie sami lub pytać o to Boga. On ma pomysł na nasze życie. On ma plan, co nie znaczy, ze nie mamy nic do powiedzenia. Jeżeli wybieramy z Bogiem, Bóg będzie nam błogosławił. Bóg nas nie determinuje, pozwala nam wybierać własny plan. Możemy jednak wybierać Boży plan na nasze życie i doświadczyć Jego obfitości.
Ludzie mają różne pomysły, czasami realizują swój plan, czasami plan rodziców. Niektórzy rodzice chcą, aby dzieci spełniały ich ambicje lub nieziszczone pragnienia, często aby podnieść swoją wartość w oczach własnych lub innych.
Bóg ma wspaniały plan na nasze życie i wie, jak możemy być naprawdę spełnieni. On nas kocha i chce dla nas najlepszych rzeczy. Bóg daje nam wolność wyboru.
Nasze pierwsze powołanie to powołanie do życia i świętości. Świętość może się realizować w rożnych indywidualnych powołaniach.
Powołanie nadaje kierunek naszemu życiu. Pozwala odkryć miejsce realizacji siebie dla innych. Powołania mogą być dwa: do życia małżeńskiego lub do życia w pojedynkę. To drugie może się realizować w kapłaństwie czy zakonie lub świecie. Można też mówić o powołaniu zawodowym, o powołaniu do bycia kobietą lub mężczyzną, o powołaniu do miłości, do macierzyństwa, do ojcostwa. Nie jest łatwo odkryć swoje powołanie, zarówno to życiowe jak i zawodowe, aby być spełnionym.
Mamy swoje miejsce na tym świecie, tylko jeden raz, w określonym czasie, kraju , miejscowości, w danej społeczności, rodzinie, gronie przyjaciół. Jesteśmy obdarzeni konkretnymi talentami, predyspozycjami i możliwościami. To tylko od nas zależy, czy jesteśmy w stanie zaakceptować siebie w określonej sytuacji i z konkretnym „wyposażeniem”, czy ciągle gonimy za marzeniami. Możemy zaryzykować i zaufać Bogu powierzając mu swoje życie oraz przyjąć Jego plan.
Podobnie jak inni ja również marzyłam o dobrym życiu. Myślałam o zawodzie architekta, budowlańca lub nauczyciela matematyki. Kiedy powierzyłam swoje życie Bogu, a było to jeszcze przed maturą i wyborem studiów, wszystko się zmieniło. Bóg wydobył to, co było we mnie najgłębiej. On pokierował moim życiem. Spotkałam wspaniałych ludzi, zmieniły się okoliczności. Ostatecznie ukończyłam zupełnie inne studia. Dziś z perspektywy ponad 35 lat mogę z całą odpowiedzialnością powiedzieć, że było warto zdać się na Boga. Sama bym tego lepiej nie wymyśliła. Naprawdę czuję się spełniona. Kocham to, co robię zawodowo i cieszę się swoim życiem. Podobnie sprawa ma się z moim małżeństwem. Kiedyś z niechęcią myślałam o małżeństwie. Był czas po studiach, kiedy chciałam być sama i żyć dla Królestwa Bożego, i nawet podjęłam pewne decyzje w tym zakresie. Ale Bóg pokazał mi coś innego, a ja powiedziałam Mu „tak”, bez przekonania, ale z ufnością, że On wie lepiej. Myślałam: „Ja chcę tego, czego Bóg chce dla
mnie”. Byłam przekonana, że On zna mnie lepiej niż ja sama siebie i wie, jak mogę zrealizować się w pełni. Od ponad 20 lat jestem żoną i chyba to był najlepszy pomysł Pana Boga na moje i nasze życie.
Bóg mnie prowadzi, jak obiecał. Cudownie jest widzieć Boże działanie i realizować Jego plan, choć nie zawsze jest łatwo. Nie zmieniłabym niczego, gdybym miała podejmować życiowe decyzje jeszcze raz.
Przyjrzyj się projektowi swojego DOMU. Zaproś Jezusa do miejsca swojego powołania. Proś, aby Bóg wszedł w tę dziedzinę twojego życia i przyjmij plan, który ma dla ciebie. Bóg jest z tobą i chce, abyś przyjął Jego plan. Możesz to zrobić w każdym momencie swojego życia, bez względu na okoliczności, w których się znajdujesz. Nie obwiniaj siebie i innych za wcześniejsze decyzje. Możesz zacząć od nowa. Bóg jest w stanie „uratować” ciebie. Może nie wszystko da się odzyskać, ale na pewno Bóg pomoże ci uporządkować twoje życie i napełni twoje serce pokojem.
Cytaty do rozważenia i modlitwy:
1 P 1,6-7;
Iz 41,9-10;
Iz 62,6;
Mt 9,13;
Mt 22,14;
Rz 8,28-30;
1 Kor 1,26-29.