Pokój dziecięcy w naszym DOMU to odpowiednik naszej rodziny. Rodzina to podstawowa i najważniejsza komórka społeczeństwa, która składa się z kobiety, mężczyzny oraz dzieci. Dziś ta definicja nie dla wszystkich jest oczywista, często rozmyta i wyśmiewana, tak nienowoczesna.
Wszyscy mamy rodzinę pochodzenia a większość – rodzinę własną, tę którą założyliśmy. Rodzina jest najważniejsza, kluczowa dla naszego życia. Konsekwencje braku rodziny bądź zaburzeń jej funkcjonowania są doświadczane przez każdego z nas osobiście. W rodzinie rodzą się pierwsze wzory relacji, budują się struktury zachowań społecznych, nasz obraz siebie i fundamenty naszego przyszłego życia. Każdy wie lub w swoim czasie zrozumie, co zyskał i jakie straty poniósł w wyniku niewłaściwego funkcjonowania lub braku rodziny. Dawniej każdy wiedział, że nawet kiedy inni zawiodą, zawsze może polegać na rodzinie. Dziś, kiedy nie ma rodziny, nie zostaje nic. Wobec degradacji obrazu rodziny świadomość jak jest ona cenna, wydaje się być szczególnie ważna. Szatan także to wie, dlatego uderza w rodzinę.
Dla Żydów rodzina zawsze była świętością, do dziś w rodzinie żydowskiej pielęgnuje się tradycje, celebruje uroczystości. Według zamysłu Boga w rodzinie najważniejszą rolę pełni ojciec. Ojciec to głowa rodziny i do niego należy odpowiedzialność za rodzinę. Ma kochać swoją żonę i wychowywać dzieci, ma dbać o rozwój duchowy całej rodziny, z tego będzie rozliczony przed Bogiem. Właściwa postawa męża i ojca daje poczucie bezpieczeństwa małżonce i dzieciom. W rodzinie dzieci budują swoją tożsamość, uczą się wszystkiego od ojca i matki. Kiedy rodziców nie ma w domu lub nie mają czasu dla dzieci, one budują obraz siebie, rodziny, świata na podstawie przekazów medialnych. I to moim zdaniem jest jedną z głównych przyczyn wielu problemów współczesnych społeczeństw.
Rodzina to miejsce oddania się sobie w miłości, zarówno małżonków jak i innych członków rodziny. W rodzinie dzieci mają zobowiązania wobec rodziców a rodzice wobec dzieci. Dzieci przez rodziców mają być wychowywane. Z tego obowiązku rodzice będą rozliczani przed Bogiem.
Rodzice bardzo przeżywają sukcesu i porażki swoich dzieci na każdym etapie ich rozwoju. „Idą” razem z dzieckiem do pierwszej klasy, do pierwszej Komunii Świętej, zdają egzamin gimnazjalny, maturę. Niektórzy jednak nie potrafią odciąć emocjonalnej „pępowiny”. Są matki, które chciałyby nawet zamieszkać razem z żonatym synem. Ale też wielu rodziców nie śpi po nocach przeżywając nieudane życie swojej córki, czy grzeszne życie syna, nierzadko obarczając siebie za porażkę swoich dzieci.
Bóg przekazał ludziom Dziesięć Przykazań, z których jedno dotyczy rodziców i związał z nim błogosławieństwo długiego życia i powodzenia /por. Pwt 5,16/.
Przyjrzyj się, jak wyglądają twoje relacje rodzinne? Czy są właściwe? Jak traktujesz swoich rodziców, swoje dzieci? Jak wyglądają twoje relacje ze współmałżonkiem, jeśli go masz? Czy poświęcasz czas swojej żonie, kochasz swojego męża? Czy „nie zdradzasz męża z własnym dzieckiem”, czyli nie zajmujesz się bardziej dziećmi niż współmałżonkiem? A może masz inny obiekt miłości: telewizor, tablet, hobby? Czy modlisz się za członków swojej rodziny, za dzieci, jeśli je masz – także chrzestne, za rodziców, także chrzestnych i tych „ojców”, którzy pomagali ci na drodze rozwoju duchowego? Czy dziękujesz Bogu z nich?
Bóg nie będzie się posługiwał tobą, gdy nie będziesz dobrym świadectwem w rodzinie.
Cytaty do rozważenia i modlitwy:
Pwt 5,16;
Prz 13-14;
Prz 13,13;
Prz 10,1;
Syr 3,2-16;
Syr 7,22-25;
Syr 7,27-28.